แต่วันแรกที่มาถึงพวกเราก็เดินทางกันเหนื่อยแล้ว ทำได้เพียงเก็บของเข้าที่พักและออกหาของกินเติมพลังกันไป
มีของกินให้เลือกอย่างหลากหลายเริ่มต้นที่ 1 ริงกิต ( หรือประมาณ 7.94 บาท ) ไปจนถึง 5-10 ริงกิต ซึ่งแล้วแต่ชนิดของอาหาร แต่ก่อนมานั้นยังจำคำพูดของเพื่อนได้ว่า อาหารมาเลย์นั้นรสชาติจะจืด เพราะฉะนั้นแล้วเรามาพิสูจน์กันเลย...
ต้องเข้าใจก่อนนะครับว่า มาปีนัง เนี่ย ใช่ว่าภาษาอังกฤษ จะเป็นภาษากลางในการสื่อสาร เพราะที่นี่มีทั้ง ภาษาจีน ภาษามลายู สารพัด และ ภาษามือ ต่อให้เราพูดอังกฤษเก่งแค่ไหน ถ้าเราฟังที่เขาพูดไม่ออก ก็คือจบ โดราเอม่อน ก็เอาวุ้นแปลภาษามาช่วยไม่ได้
และถ้าหากสื่อสารกันไม่เข้าใจ สิ่งที่ตามมาคือ เมนูผิด!!
ซึ่งนิยาม ลูกค้าคือพระเจ้า คงใช้ได้แค่บ้านเรา และเมื่อสั่งมาผิดทำได้เพียงแค่นั่งมองตาปริบๆ แล้วบอกว่า กินๆ ไปเถอะ
ผมขอย้อนกลับไป ตอนที่มอบหมายภารกิจ เราจะมีคำพูดหนึ่ง เตือนสติตัวเองว่า "เราจะไม่มีปัญหากับปีนัง" เป็นคำนิยามสั้นๆ แต่เราเข้าใจว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราต้องไม่มีปัญหากันนะ
ย้อนกลับมาเราได้นั่งจ้องเมนูที่ผิด และหวังว่าคงไม่ทำให้เราผิดหวัง พอชิมเข้าไปปุ๊บ สิ่งที่เพื่อนเคยบอกพุ่งเข้าหัวทันที นั่นคือ อาหาร......มา.......เลย์.........จืด
แต่เราก็คิดในแง่ดี บ้านเขาก็อาจจะชอบแบบนี้ก็ได้ " เราจะไม่มีปัญหากับปีนัง และก็กินเมนูนั้นไปอย่างซาบซิ้ง คิดถึงต้มยำกุ้ง อันแสนอร่อย"
แต่ถึงอย่างไรก็ตามเราก็ยังมีที่พึ่งทางใจ นั่นคือ 7-11 สบายพวกเราแล้ว เย้!!
แต่พอเข้าไปดูแล้ว ราคาก็... มาคำนวณดูๆ แล้ว แพงกว่าบ้านเราสะอีก แต่โชคยังดีที่ พี่รถตู้บอกมาก่อนว่า บางอย่างให้ซื้อเข้าไป อย่างเช่น มาม่า น้ำดื่ม เพราะถ้ามาซื้อที่นี่จะแพงกว่าปกติ และก็จริงอย่างที่เขาบอก
ก็ทำได้เพียง ซื้อน้ำเปล่ากลับที่พัก พร้อมที่จะลุยกันในวันพรุ่งนี้
0 ความคิดเห็น